Dag 4: di 24/8: de enige echte Maas bereikt!

Vanmorgen teruggevaren over de Waal met de veerpont van Gorinchem naar Woudrichem. Ik was de enige passagier. Wel mondkapje verplicht.

Opnieuw uitstekend fietsweer. Stralende zon. Uit voorzorg me maar flink ingesmeerd met zonnebrandcreme. Dank je Reina, heb jij nog aan gedacht.

Kort na Woudrichem door een stoere veerbaas met een piepklein pontje overgezet over de Afgedamde Maas. Even wat historie: de Afgedamde Maas is nu een dode rivierarm maar tot 1904 stroomde al het Maaswater bij Woudrichem in de Waal. Dat gaf wateroverlast bij Dordrecht en Rotterdam. Toen is besloten de Maas vanaf Heusden door een nieuw te graven kanaal te laten stromen richting Hollands Diep. Dit stuk heet nu Bergsche Maas. Er is al heel wat afgeknutseld aan ons kleine landje.

Aan de andere zijde van de Afgedamde Maas rees al van ver het machtige slot Loevestein. Met mijn museumjaarkaart kon ik dit gratis bezoeken en die kans liet ik me niet voorbij gaan. Wel nog eerst even staande bij de kassa met mijn mobiel het tijdslot boeken. In theorie zou ik immers het aantal toegestane personen kunnen overschrijden! De boekenkist waarmee Hugo de Groot uit het kasteel ontsnapte weer bekeken - steeds de twijfel of dit wel de echte kist is of juist niet- en een praatje gemaakt met Loeke, een dame die als suppoost de hele dag op een harnas moest passen en best graag achterop mijn fiets zou mee liften om iets meer van de wereld te zien.

Even verderop, in een natuurgebied stond een grote groep Konikpaarden midden op het pad. Ik vroeg vriendelijk of ze even ruimte voor me wilde maken maar daar trokken ze zich niets van aan. Toen ben ik maar afgestapt en er voorzichtig tussen door gemanoeuvreerd. Ze leken me niet eens op te merken.

Na de dijkdorpjes Poederoijen, Aalst en Bern (beide laatste echt in Nederland) bereikte ik tenslotte de enige echte Maas die ik ga volgen tot de bron. Op de pont stond een aardig gedicht van Drs. P. dat ik de laatste dagen al in een aantal varianten onderweg was tegengekomen. Het luidt als volgt:
Wij staan hier aan de oevers van een machtige rivier
De andere oever is daarginds en deze hier is hier
De oever waar we niet zijn noemen we de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland.

Na mijn lunch in het oude vestingstadje Heusden, dat wel overspoeld leek met dagjesmensen, werd het tijd om na te denken over een slaapplek. De stad s’ Hertogenbosch was niet ver meer en al hoewel niet echt aan de Maas gelegen toch wel aantrekkelijk om een deel van de middag en de avond door te brengen. Zo gezegd zo gedaan. Al snel regelde ik midden in de binnenstad, het hotel The Stamp, kreeg een luxe kamer voor de prijs van een standaard kamer en slaap nu onder de balken van het puntdak in een kamer met kroonluchters.

Na een snelle douche bezocht ik eerst de St.-Janskathedraal. De zon scheen prachtig door de gebrandschilderde ramen. Ik brandde een kaarsje op het goede verloop van de eerste dagen en op de rest van de reis. Daarna nog een snel bezoek gebracht aan een tentoonstelling over Jeroen Bosch, altijd een fascinerend schilder met zijn wonderlijke voorstellingen.

In de stad was het een al gezellige drukte. Door het mooie weer zaten alle terrassen vol. Ik ging op jacht naar een Bossche bol en ondanks de voorspellingen dat ze allemaal op waren, vond ik er zowaar nog een die ik heerlijk opgepeuzeld heb tijdens het dagelijkse telefoongesprek met mijn echtgenote. Ze heeft gelukkig altijd veel te vertellen.

Vanavond mijn eetlust gestild in het “all you can eat” sushi restaurant Shintori. Ben ik nu van aan het bijkomen.

Morgen verder stroomopwaarts langs de Maas. Na twee rustige fietsdagen maar eens flink wat kilometers zien te maken.

s’ Hertogenbosch, afstand 51 km, totaal 342 km